Sinds een aantal jaar bestaat een alternatief voor de klassieke Nederlandse verklaring van erfrecht, namelijk de Europese verklaring van erfrecht (de EUVVE). In deze blogpost een kort overzicht van de regels omtrent dit nieuwe fenomeen.
De EUVVE wordt geregeld in de nieuwe erfrechtverordening en kan alleen worden afgegeven bij een nalatenschap met een internationale component. Die internationale component zal al snel aanwezig zijn: denk bijvoorbeeld aan een vakantiewoning in Frankrijk of een in Spanje wonende legataris. Iedere EU-lidstaat wijst een bevoegde autoriteit aan om de verklaring af te geven. In Nederland is dit de notaris.
Het doel van de EUVVE is hetzelfde als de klassieke verklaring van erfrecht, namelijk het in kaart brengen van wie overleden is, wie de erfgenamen zijn en wie bevoegd zijn om handelingen te verrichten met betrekking tot de nalatenschap. Een dergelijke verklaring wordt bijvoorbeeld gevraagd door de bank als erfgenamen bij het geld op de geblokkeerde rekening van de erflater willen. Echter, de EUVVE is géén notariële akte en levert derhalve geen executoriale titel op. Als het om een Nederlandse bank gaat, is het derhalve verstandiger om een klassieke verklaring van erfrecht te gebruiken.
Ten aanzien van informatieverstrekking in de EUVVE bestaat geen verschil met de klassieke verklaring van erfrecht. Als bepaalde gegevens derhalve niet gebruikt mogen worden in de klassieke verklaring van erfrecht, mag dit ook niet bij de EUVVE (en andersom).
Het is onduidelijk in hoeverre officiële/zakelijke instanties – bijvoorbeeld banken – akkoord gaan met een EUVVE. Het zou kunnen dat alsnog een klassieke verklaring van erfrecht moet worden afgegeven, dan wel een verklaring omtrent de juistheid van de EUVVE. De EUVVE is tot zes maanden na afgeven geldig.
Uiteraard kunnen wij u helpen met beide varianten van de verklaring van erfrecht. Ook kunnen wij eventuele vragen die u heeft beantwoorden.